Forum KSM AP

marcin · Gość

W bólu życia…
Trudnych słów…O myśli zatraconej

Śnie…
Rozmowie Aniołów…

Czujesz…?
Dziś bardziej niż zwykle…Są przy Tobie…

W Smutku… zagubienia
Znalazłem Ciebie… w moim śnie…

Na Wielkiej Łące leżysz w kwiatach…
Rozmarzona myśli… przymykasz oczy
W niezwykłym cieple duszy czujesz że latasz…

Unosisz się ponad Łąkę…

Ręce zastąpiły Ci skrzydła…
Białe… miękkie, skrzydła

Suknie masz powabną… delikatną
Włosy o zapachu najdelikatniejszej wiosny
Głos jest szeptem dla Łąki…

Pomiędzy promieniami słońca rozdajesz myśl radosną…
Twoją twarz już nie zasta nigdy smutek…
Szczęście serca dał Ci Bóg… w Twym locie

Razem z porankiem wstała …
Na pograniczu życia i śmierci…
Dusza Twoja rozłożyła skrzydła…
I w tak Pięknej niewinności uniosłaś się do Boga.

Jeden ruch Twych skrzydeł porusza lotem motyla…
Wielki Wiatr Piękna… swoboda delikatności…

Mały kwiat wyrósł tuż obok Ciebie…
Czujesz jego zapach…?

Natalia O. (bogucinianka) · Gość

Ten wiersz przenosi do cudownej krainy ze snów... Przywołuje wspomnienia. Pozwala na chwilę zatrzymać się, pomarzyć.

Znam osobę, która twierdzi, że nie warto marzyć, bo marzenia i tak się nie spełnią (i że właśnie dlatego tak się nazywają). Ale kiedy sobie wyobrażę, czym byłoby życie bez nich... Pozostałaby pustka, nie dająca się niczym zapełnić. Bo myślę, że marzenia w pewien sposób nas określają. Bez nich czulibyśmy się trochę zagubieni na ścieżkach życia.