Forum KSM AP

marcin · Gość

Słowa znużone liściem jesiennej rdzy
Zwłoki skryte w tych kolorach rozkładu
Sen straconej wiosny…

Utarta na pieńku rękojeść z ostrzem żeliwnym
Wyrzut sumienia od urodzin wiosny przez rozkwit lata po śmierć koloru
Jesień rozmazana w deszczu…

Kropelki jak z rosy wspomnieniami zapełniają kałuże
Uliczne dusze pełne zgryźnej duszności pełnych rynsztoków brudnej wody
Spadło to z Nieba… lecz w locie nabrało kwaśności

Myśl śniąca się na krawężniku bezdomnej duszy
Zapatrzona w smutne drzewo tej pory roku
Rozpuszczone w tym co było…

Na tle chodnika wygląda z głowy na łysą postać bez rozważności
Strachem przepełniony… osobowość bezdomna
Nie wzrusza się Wczoraj lecz teraźniejszość spływa brudnym ogrodem
...