Forum KSM AP

marcin · Gość

ja widzę wiersz...
snułem się tak z miejsca na miejsce
bo w tym dymie widziałem śmierć

na ziemi w pokoju gdzie słońca promienie wbijały się przez okno...
leżała... w sukni białej, delikatnej… jakby do ślubu...
rękaw pokryty krwią... spływającą po ramieniu

żyletką rozszyła długość swego istnienia od nadgarstka aż po łokieć
ruchem pewnym jakby to robiła nacodzień...
zrobiła to... w odpowiedzi na modlitwę niespełnioną

krok do doskonałości…
twarz zanurzona w myśli…
na moście smutku idziesz po poręczy… w przepaść trzydzieści dusz

gdy jej duch uchodził...
na promieniach słońca oparły się kroki niepewne...
z żalem... szarym dymem pokryła resztki dnia

marcin · Gość

to zostało napisane po wierszu kogoś z puszczykowa, ktory na mnie wpłyną i na ktorym sie wzorowałem jako pewnego rodzaju odpowiedz