Forum KSM AP

marcin · Gość

Dziś nie będzie wierszy

Dziś nie będzie wierszy o miłość
Zabraknie tez słodkości

Bez rozmowy zapale lampę na oczami
Siądę przy stole wyjmę resztki uczuć i powiem Ci: ze Cię kocham…

Zniechęcona zmęczeniem losu odpowiesz mi ze Ty tez
Potem odgadniesz mój smutek…

Przy stole zatracimy czas
Zagłębimy się w sen

Zmęczony sen…

Natalia - bogucinianka · Gość

Ogromne, wszechogarniające znużenie. Chyba także zniechęcenie. I coś jak promyk słońca - miłość. Uczucie, któro powinno wyzwalać ogromną, oczyszczającą radość i energię. Jednak ten wiersz niesie w sobie wielki smutek. Obezwładniający. Smutek, który nie pozwala radości opromienić serca...
W tym utworze można wyczuć także spokój, zrodzony zapewne ze zmęczenia i braku siły, ale myślę, że także (mimo wszystko) z pewności odwzajemnienia uczucia.
To jest dla mnie ogromnie tajemniczy wiersz. Zaskakuje smutkiem i tym spokojem. Zaskakuje, ale także trochę niepokoi...