Forum KSM AP

bogucinianka · Gość

Gdy pod nieboskłonem moich myśli
Gromadzą się chmury,
Próbuję je odpędzać
Śmiechem - już nie szczerym
Wesołością - już nie prawdziwą
Bezskutecznie
Radość życia wydaje się hipokryzją
Marzenia - urojeniami

W mojej duszy wiatr - już nie ten dobry
Przynosi pustkę
Odbiera sens
Osamotnieniem - obezwładnia

I niespodziewanie - ktoś, kto odgania chmury
Oczy na nowo otwiera na Piękno
W sercu rozpala radość
Tę najwspanialszą...

...

Dziękuję, Panie
Za to, że jestem

Za Nadzieję
Co dnia przekonuję się
Że Ona trwa zawsze i niezmiennie

marcin · Gość

...
zajrzyj w myśli swe głębiej...
...

świat Twych snów
rozkoszy Piękna
w spojrzeniu Ufny
spokojny...

do cna wyczerpane marzenia
wzniosły Cie na bezradność niezrozumienia...
na wyspę samotną...

dziś nastał dzień Twego ukojenia
po dniu śmierci snów... nadszedł dzień Nadzieii

bliskie sercu latanie...
wznosi Cie dziś do Nieba...

marcin · Gość

bardzo ten Wiersz Natalia wpływa na moją wyobraźnie... jest nasycony, taki pełny. Pełny jakąś czystością... z mojej strony zachwycenie słow, myśli... O to własnie chodzi... tak czuję...